KAFES...

Kuslari ne kdr sevmesem de gereksiz yere ottuklerini dusunsem de demek dogruymus. Allah bigun gelip o kinadigi butun canlilarin yasadigini yasatiyomus insana. Tam da suan bana yaptigi gibi. Kendimi kus gibi hissediyorum ama yanlis anlasilmasin kus gibi ozgur degil. Herbir duvari istenmeyenle orulu bir kafesteki kus bu. Bi duvarim zaman... Aleyhime isliyor, gecmiyor inadina. Bir duvarim para. Zira prenseslikten dilencilige "terfi" ettim sanirim bi sekilde. Bi duvarim da soguk sanki oldugum yerden etmek istercesine beni, dislerimin birbirine vurmasi yetmezmis de kirilmasini istercesine. Son duvara gelince orda kapi var ve isin kotusu de kapisi acik kafesimin. Su saniye cikmak istesem giderim. Neden bilmem ama gidemem... Zorlugun getirdigi aci tat yer etti damagimda. Zorluga zorlayanlarinsa gozlerinde zor kuculurum ben. Olmaz yerim oldugundan asagi. Tek bi gercege inaniyorum su gecen gunler sonrasinda:zafere giden yolda cekilen cile hakkaten kutsalmis.

Bu da beni zorlayanlara gelsin...aa ama unutmadan bilinsin ki yolumu kendim sectim kendim actim onumdeki dikenleri yalniz budadim sonunda da yine yalniz olurum... Koyacak diye aldananlara da selamlar gonderiyorum...

12/01/2011
N.U.