sevdiklerimizin canı yanar onlar için hiç biişey yapamamak ne demektir en iyi bildiğimiz şeydir. hastanelere koşarız ama o bedende yaşanan acıyı paylaşamayız. kaç sabahı bulur derdimiz tasamız ama çözümünü bulmaya yetmez zekamız. belki iyilik meleğiyiz belki de ah alan şeytan...çok mu ah aldık?kimlerin değerini bilemedik?kimin günahını çekiyoruz?alabildiğine özgürüz ama yine de mahkumuz yada belki mahkumuz ve bundan üzüntü duymuyoruz. birşeyleri yaşamadan diğerine nasihat verip nutuk çekiyoruz gün geliyor aynı çamurun içinde debelenirken "haklıymış" diyoruz. kavramlarımız düşüncelerimiz aynı hislerimizi fikirlerimizi gözlerimizdeki ışıltıdan okuyoruz. uzak kalıp özlemek ne demektir biliyoruz. bizim bizden başka kimsemiz yok çoğu zaman. ama neden çevremizdekiler bizim bizde gördüğümüz değeri göremeyip zaaflarımızdan faydalanma çabasındalar? duygular bu kdr mı mantığın önüne geçmeli?kötü tecrübeler mi bize illa iyi şeyler öğretmeli?yaşanmamışlığı yaşamamaktan korkumuz neden? neye ihtiyacımız var? fal fincanlarında mı yaşıyoruz? yada saçma sapan aslında büyük sevgimizi anlatan hakaretlermi gerçekten bizi ayakta tutan? ağlamaklı sesimiz birbirimize bu derece acı veriyorsa görmeye nasıl dayanırız?yada nasıl engelleriz bizden başka gerçek bizi görmeyenlerin bizi üzmesini?
iyi kötü ne varsa yaşandıkça bizi bağlayan zincirler güçleniyor. o beni bilir demek güzel şey herşeye rağmen. ve bunu gerçekten inanarak söylemek. evet ona sorun o benim ciğerimi bilir beni benden iyi bilir içimi görür ve beni herkesten iyi anlar...
19/08/2009
N.U.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder