Benim!

Evet…evet yoruldum. Bu hayattan, senden, sensizlikten ve bir şeylerin hep ters gitmesinden… Ama yok HERŞEYİM ne bana yakışır vazgeçmek senden ne de sana olan, beni de aşan o duygularıma. Aldatmıyorum seni. Aklımı çelmeye çalışan kim ya da ne olursa olsun içimde olan hep sensin. Biliyorum ki senden başkası bu kadar derinlerime böylesine hücrelerime işleyemeyecek. Güzel seni rüyalarımda sevmek. Bir daha senin olmak sonra bir daha yine ve yine ve yine. Özledim kulağıma fısıldadığın bütün o emir cümlelerini. Bana bakışlarından anlam çıkarmaya çalışmayı özledim. Anlamıyorum seni anlamaya da çalışmıyorum artık. Seviyor musun? Bir gün şüphem yokken ertesi gün belki hayır derim bu soruya. Emin olduğum tek şey sana olan sevgim ve bunun bitmeyeceği. Şairin dediği gibi geceleri ateşler içinde uyanarak ağzımı dayayıp musluğa su içer gibi seviyorum seni. Ruhum öylesine aşık ki bedenine, benden memnuniyetsiz sana kaçmak istiyor. Bedenim o kadar aşık ki ruhuna içine işle hiç çıkma istiyor. Tamamlanmıyorum… Tamamlanamıyorum sensiz… En beteri de ne biliyor musun? Anlatamıyorum hiç kimseye bendeki seni. Ruhumun sana olan açlığını anlatamıyorum.

Ama ölmeden önce göreceğim seni ahdım var. Ölmeden önce son kez gözlerin gözlerime değecek ve bu gözler açık gitmeyecek ondan sonra. Seni sevdiğimi sen nasıl biliyorsan dünya alem de öyle bilecek. Sensiz de kalsam sen varsın, sen istemesen de sen hep buradasın. Bu bedende nasıl yaptıysam seni hapsettim istesen de çıkamazsın. Özümdesin, damarlarımda akıyorsun.

Sen benim yanında hiç yatamayacağım eşim, o deftere imzayı hiç atmayacak olan damadım, bir daha kadın olduğumu hissettirmeyecek olan erkeğim ve hiç doğmayacak çocuklarımın babasısın. Sen benimsin benim kalacaksın…

07 Ocak 2011

N.U.