Ömrümün her bir dönemine dokunup kaçtığınla bildim seni... Ben hep güzel bildim, hep güzel sevdim seni...
Ama bakıyorum yorgunluk iliklerime işlemiş belki de bundandır sen sarılsan da üşümelerim...
Zamanından önce yaşlandıran o kadar çok şey oldu ki...Aklım artık derdin her türlüsünü kabullendi...
Şimdi yine sen yine ben yine biz...Gitmedik...Bitmedik...
İşte şimdi öyle bir zamanda geldin ki...Gitmek istediğinde gidemezsin zincirlere vurdum seni... Acımadım kendime, sana veya ona...Ben çok bekledim mutluluğu...Bu kalp benden de çok haketti...
Her gidişin, her kendime kalışım bir hakedişti...Her gelişin sabrımın sihri, her öpüşün sıyrılışıydı acıdan kalbimin...
Giden bu sefer sen olmayacaksın, giden bir başkası olmalı... Seni bana bırakmalı engellerin...Zincirli tellerin, kelepçelerin umrumda olmayacak artık...Acıması olmayan bir kalp yarattık beraber...İşkence odasında o kadar kıvrandım ki öğrendim belki de işkence etmeyi...
Sondan geriye sayıyorum artık...
Provalar sona ersin, perde açılsın artık...Bu son olacak, bu son mutlu son olacak...Bu film bizimle bitecek ilk, tek ve son aşkım...
18/10/2013
N.U.
