Sana doğru küçük adımlarımı sağlam yerlere basmaya çalışıyorum. Sense sendelediğini hissediyorsun belki ama seni tutacak bir ben varım. Sendelesen de düşmene asla izin vermeyeceğimi bilmen gerekir. Sensiz yorgunluğumun son haddesindeyken artık çocuk ruhumun enerjisine geri kavuştum ben. Bunu yapabilmişken senin kendi kendini yaşlandırman bana o kadar dokunuyor ki, varlığımı unutman, kendini sevememen... Halbuki ben seni nasıl seviyorum, öyle ki içimde senden bir derya var. Her damlasında sen...Damarlarımda kan olmuş akıyorsun, ömrümün her karesinde varsın seni tanıdığımdan beri hep olduğun gibi. Yorulma, sendeleme, gitme, yolumuzdan dönme, yılma, vazgeçme, güçlü durmalıyız. Sınavı tam puanla geçmeliyiz biz. Bizsek eğer yakışan bu değil mi bize? Yedek batarya değil miyiz biz birbirimize? Gücümüz her bittiğinde birbirimize ihtiyaç duymadık mı? Seni dağ gibi, kaya gibi gördüm hep. Söyle dağlar, kayalar erir mi? Krallar kolay kolay düşer mi? Ben senden küçük bir parçaya bile razıyken sen her şeyinle benim olacağına vaatler sunuyorsan ben o gün mahşer günü de olsa sabırsızlıkla beklerim. Bunu bil benim gücüm bitmez, ya seninki?
